بررسی و تحلیل شگردهای تعبیری شعر عبدالعزیز المقالح (نقد و بررسی کاربست حس آمیزی، متناقض نما، نقاب و استعاره)

شگردها و اسلوب های بلاغی و بیانی، ابزارهایی هستند که شاعران و ادیبان برای بیان افکار و تجربه های خود از آن ها استفاده می کنند. این فنون به هنری سازی و ارتقاء سطح کیفی متن ادبی کمک شایانی می کنند. همچنین کاربرد کلی این شگردها باعث ایجاد پیچیدگی، برجسته سازی متن ادبی و به طور جزئی باعث توجه دهی مخاطب به مسائل پیرامون خود می شود. شرایط زمانی و مکانی و فضای حاکم بر جامعه یمن در سال های 1962م به بعد موجب مسائلی می شد که تصریح به آن ها عواقب ناگواری برای ادیبان به دنبال داشت و آنان را مجبور به پوشیده سخن گفتن می کرد؛ لذا می بینیم که از فنون مختلف بلاغی و ادبی برای بیان ایده ها و ناگفته های خود استفاده می نمودند. با واکاوی سروده های عبدالعزیز المقالح _ شاعر معاصر یمنی _ درمی یابیم؛ کاربست استعاره بسامد بالایی در شعر او دارد؛ بدان دلیل که شاعر استعاره را به صورت رمزی به کار برده و شعرش را از این رهگذر دارای ابهام کرده است. همچنین وی در بهره گیری از شگرد نقاب زبدگی به خرج داده که نشان از قدرت شاعری او دارد. دیگر اینکه وی در کاربرد این فن هنجارگریزی کرده و جنبه زیبایی شناسانه آن را بالا برده که در نهایت سبب افزودن دوچندان بر ادبیت شعرش گشته است. گفتنی است که حس آمیزی و متناقض نما نیز برای به تصویر کشیدن مسائل اجتماعی و سیاسی در یمن به کار رفته که مقالح در کاربست آن ها موفق بوده است.